سَقَم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَقَم (به فتح سین و قاف) و
سُقْم (به ضم سین وسکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
مرض بدن است. این واژه در آیات قرآن تنها دو بار و به صورت سَقیم آمده است.
سَقیم (به فتح سین) به معنای مریض و پریشان‌حال است.
سَقَم و
سُقْم:
راغب گويد: سقم (بر وزن فرس و قفل)
مرض بدن است اما
مرض گاهى در
بدن و گاهى در قلب می‌شود
و به مكان مخوف مكان سقيم گفته می‌شود. در
اقرب كلام سقيم و سقيم الصدر نيز آمده است.
سَقيم به معنای مريض و پريشان‌حال‌است.
(فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ • فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ) (سپس نگاهى به
ستارگان افكند، و گفت: من بيمارم (و با شما به مراسم جشن نمى‌آيم).)
(فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ) (سرانجام او را رهايى بخشيديم و او را در سرزمينى خالى از
گیاه افكنديم در حالى كه بيمار بود.)
اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است. به نظر می‌آيد مراد از هر دو پريشان‌حال است.
مشروح آن را در حالات
ابراهیم (علیه‌السّلام) در فصل شكستن
بت‌ها گفته‌ايم.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سقم»، ج۳، ص۲۷۹.
