سَفَرَةٍ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَفَرَةٍ:(بِأَيْدي سَفَرَةٍ) «سَفَرَةٍ» به معنای پرده بر‌داشتن و آشكار كردن است.
مسافرت را از آن جهت
سفر گويند كه
اخلاق مردم در آن آشكار می‌شود طوری كه در غير آن آشكار نمی‌شود.
«
سفرة» (بر وزن طلبه) جمع «
سافر» از ماده
سفر (بر وزن
قمر) در اصل به معنای پرده‌بردارى از چيزى است.
و لذا به كسى كه ميان اقوام رفت و آمد دارند تا مشكلات آن‌ها را حل كنند و از مبهمات پرده بردارند
سفیر گفته مى‌شود، به شخص نويسنده نيز «
سافر» مى‌گويند چرا كه پرده از روى مطلبى بر مى‌دارد. بنا بر اين منظور از «
سفره» در اين‌جا فرشتگان الهى است كه
سفيران وحی يا كاتبان آيات او هستند.
به موردی از کاربرد «
سَفَرَةٍ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(بِأَيْدي سَفَرَةٍ) «به
دست سفيرانى.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
کلمه سفرة جمع
سفير است، و
سفير به معناى
رسول است، و كلمه كرام صفت آن رسولان است، به اعتبار ذاتشان و بررة صفت ايشان است به اعتبار عملشان، مى‌فرمايد: ذاتا افرادى بزرگوارند، و از نظر عمل داراى احسانند.
و معناى اين چند آيه اين است كه
قرآن تذكره‌اى است كه در صحف متعددى نوشته شده بود صحفى معظم و رفيع القدر، و پاكيزه از هر پليدى و از هر
باطل و
لغو و
شک و
تناقض، و به دست
سفيرانى نوشته شده كه ذاتا نزد پروردگارشان بزرگوار، و در عمل هم نيكوكارند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سفرة»، ج۲، ص ۳۶۴.
