سَطْو (به فتح سین و سکون طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای حمله و گرفتن به شدّت است. به معنی غضب و انتقام نیز آید. نه مورد از این واژه در نهج البلاغه آمده است.
(اى على! اين مردم پس از من با ثروتشان آزمايش مىگردند و ديندار بودن را منّتى بر خدا قرار مىدهند و با اين حال انتظار رحمتش را دارند و از قدرت و خشمش خود را در امان مىبينند.)