سَدْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَدْو (بر وزن عقل) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دراز کردن و گسترش دادن است. «سدو و اسدی» به یک معنی است.
سُدی (بر وزن دعا) به معنای مهمل است. شش مورد از این واژه در
نهج البلاغه آمده است.
سَدْو به معنای دراز کردن و گسترش دادن آمده است. «سدا بیده نحو الشی‌ء: مدّها»
امام علی (علیه‌السلام) در
حکمت ۶۲ فرموده:
«وإِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا» «چون دستی با احسان به سوی تو دراز شد آنرا عوض ده با چیزی که زاید بر آنست.»
(شرح‌های حکمت:
)
«سدو و اسدی» به یک معنی است کلمه
«وَسَأَلَ عَمَّا أَسْدَى» در
خطبه ۱۹۱ یعنی «سئوال فرمود از آنچه نعمت داده و به طرف مردم دراز کرده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
سُدی (بر وزن دعا) به معنای مهمل است. گویند: آن حضرت اغلب اوقات در اوّل منبر می‌فرمود:
«اتَّقُوا اللهَ، فَمَا خُلِقَ امْرءٌ عَبَثاً فَيَلْهُوَ، وَلاَ تُرِكَ سُدىً فَيَلْغُوَ» «از
خدا بترسید هیچ شخصی بیهوده آفریده نشده تا
لهو کند، و مهمل و به خود رها نشده تا لغو کاری نماید.»
(شرح‌های حکمت:
)
«سدی» چهار بار در «نهج» آمده است.
شش مورد از واژه سدو در نهج البلاغه آمده و واژه سدی چهار بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سَدو»، ج۱، ص۵۲۵.
