سَحُم (به فتح سین و ضم حاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای سياه شدن است. از مشتقات این کلمه در نهج البلاغه، أَسْحَم (به فتح همزه و سکون سین) به معنای سياه است. امام علی (علیهالسّلام) از این واژه در وصف طاووس استفاده کرده است. این کلمه یک بار در نهج البلاغه آمده است.