سَبْع (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَبْع (به فتح سین و سکون باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای هفت و آن از
اسماء عدد است. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه، میتوان به
سَبْعَة اشاره کرد. این کلمه چهار بار در نهج البلاغه آمده است.
سَبْع به معنای هفت و آن از
اسماء عدد است.
«فَسَوَّى مِنْهُ سَبْعَ سَموَات» (و از آن هفت
آسمان را پديد آورد.)
(شرحهای خطبه:
)
«فَفَتَقَهَا سَبْعَ سَمَاوَات» (هفت آسمان را به وجود آورد.)
(شرحهای خطبه:
)
و در
نماز خواندن
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) بر جنازه
حمزه آمده
«خَصَّهُ رَسُولُ اللهِ (صلىاللهعليهوآله) بِسَبْعِينَ تَكْبِيرَةً عِنْدَ صَلاَتِهِ عَلَيْهِ» (و رسولاللّه هنگام
نماز بر وى (به جاى پنج تكبير) هفتاد تكبير گفت.)
(شرحهای نامه:
)
«الاَْقَالِيمَ السَّبْعَةَ » (اقليمهاى هفتگانه)
(شرحهای خطبه:
) در «قلم» خواهد آمد.
این کلمه چهار بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «سبع»، ص۵۱۳.