• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ساهُون (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ساهُون:(في‌ غَمْرَةٍ ساهُونَ)
«ساهُون» از مادّه‌ «سهو» به معناى هر گونه غفلت است، بعضى گفته‌اند: نخستين مرتبه جهل، «سهو و اشتباه» است، بعد از آن‌ «غفلت»، و سپس‌ «غمره» مى‌باشد. و در اصل به معناى خطايى است كه از روى غفلت سرزند، خواه در فراهم كردن مقدماتش مقصر باشد يا نه، البته در صورت اول معذور نيست، و در صورت دوم معذور است، ولى در اينجا منظور سهو توأم با تقصير است.



ترجمه و تفاسیر مرتبط با ساهُون:

۱.۱ - آیه ۱۱ سوره ذاریات

(الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ) (همان‌ها كه در جهل و غفلت فرو رفته‌اند.)
علامه‌ طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غمرة به طورى كه راغب‌ مى‌گويد: آب بسيار زيادى است كه بستر خود را پوشانده باشد، يعنى ته آب پيدا نباشد. و اين كلمه مثلى شده است براى جهاتى كه صاحبش را پوشانده باشد. و مراد از سهو - به طورى كه گفته‌اند- مطلق غفلت است. معناى آيه با در نظر داشتن اينكه در وصف خراصون است، اين است كه: اين خراصان در جهالتى عميق قرار دارند، آن چنان جهل بر آنان احاطه دارد كه از حقيقت آن‌چه به ايشان خبر مى‌دهند غافلند. (دیدگاه شیخ‌ طبرسی در مجمع‌ البیان: )

۱.۲ - آیه ۵ سوره ماعون

(الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ) (همان كسانى كه در نمازخود سهل‌انگارى مى‌كنند.)
علامه‌ طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى آن‌هايى كه از نمازشان غافلند اهتمامى به امر نماز ندارند، و از فوت شدنش باكى ندارند چه اينكه به كلى فوت شود و چه اين كه بعضى از اوقات فوت گردد، و چه اين كه وقت فضيلتش از دست برود و چه اينكه اركان و شرايطش و احكام و مسائلش را ندانسته نمازى باطل بخوانند. در آيه شريفه تكذيب‌گر روز جزا به چنين نمازگزارانى تطبيق شده، چون حرف فاء كه بر سر جمله آمده مى‌فهماند جمله مزبور نتيجه تكذيب روز جزا است و مى‌رساند چنين نمازگزارانى خالى از نفاق نيستند، چون تكذيب روز جزا تنها به اين نيست كه به كلى آن را منكر شود، كسى هم كه تظاهر به ايمان مى‌كند و نماز مسلمانان را مى‌خواند، اما طورى مى‌خواند كه عملا نشان مى‌دهد باكى از روز جزا ندارد، او نيز روز جزا را تكذيب كرده است. (دیدگاه شیخ‌ طبرسی در مجمع‌ البیان: )


۱. ذاریات/سوره۵۱، آیه۱۱.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۳۲۶.    
۳. ماعون/سوره۱۰۷، آیه۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۳۸۵.    
۵. ذاریات/سوره۵۱، آیه۱۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۲۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۵۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۶۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص ۲۹۶ و۲۹۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۳۱.    
۱۱. ماعون/سوره۱۰۷، آیه۵.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۶۰۲.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۳۴.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۳۰۵.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۳۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، برگرفته از مقاله «ساهُون»، ص۲۸۲.    






جعبه ابزار