• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سوط (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سَوْط (به فتح سین و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنای شلاقی است كه از پوست بافند. این واژه فقط یکبار در آیه ۱۳ سوره فجر آمده است.



سَوْط به معنای شلاقی است كه از پوست بافند.
اصل آن به معنى آميختن است و علّت اين تسميه آن است كه تارهاى شلاق به هم آميخته و مخلوط است. سوط به معنى نصيب و شدّت نيز آمده است‌.


(فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ‌ سَوْطَ عَذابٍ) (به همين سبب پرورگارت تازيانه عذاب را بر آنان نواخت!)
گوئى به ملاحظه پى در پى بودن عذاب «صب» آمده است و گرنه لازم بود بگويد «ضرب عليهم ربك سوط عذاب»


اين كلمه يكبار در قرآن آمده است.


۱. فجر/سوره۸۹، آیه۱۳.    
۲. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۳۵۲.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۴.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۵۶.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۴.    
۶. فجر/سوره۸۹، آیه۱۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۸۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۷۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۳۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۷۳.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سوط»، ج۳، ص۳۵۲.    






جعبه ابزار