سَمْک (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَمْک (به فتح سین و سکون میم) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای سقف و ارتفاع است. از این ماده فقط دو مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
سَمْک به معنای سقف و ارتفاع است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در بارده خلقت آسمانها فرمود:
«جَعَلَ سُفْلاَهُنَّ مَوْجاً مَكْفُوفاً، وَعُلْيَاهُنَّ سَقْفاً مَحْفُوظاً.»«آسمان پايين را همچون موج مهار شده، و آسمان برترين را همچون سقفى محفوظ و بلند قرار داد.»
(شرح های خطبه:
)
در مقام
دعا فرمود:
«اللَّهُمَّ دَاحَيَ الْمَدْحُوَّاتِ، وَدَاعِمَ الْمَسْمُوكَاتِ، وَجَابِلَ الْقُلُوبِ عَلَى فِطْرَتِهَا شَقِيِّهَا وَسَعِيدِهَا.»«بار خدايا! اى گستراننده گسترده‌ها! و اى نگهدارنده آسمانها و اى كسى كه دلها را با فطرت مخصوص آفريدى؛ هم آنان كه سرانجام بدبخت شدند و هم آنان كه سعادتمند گرديدند.»
(شرح های خطبه:
)
فقط دو مورد از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سمک»، ج۱، ص۵۵۲.
