• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سلح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: سلح (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: سلاح (مفردات‌قرآن)، سلاح.


سَلح (به فتح سین) و سِلاح (به کسر سین) از واژگان نهج البلاغه به معنای هر چیزی است که با آن می‌جنگند. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: مَسلَحه (به فتح میم) به معنای محلّ سلاح است. پنج مورد از این واژه در نهج البلاغه آمده است.


سَلح و سِلاح
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۴۴.    
[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۳۷۳.    
[۳] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۱۹.    
به معنای هر چیزی است که با آن می‌جنگند. مسلحه: محلّ سلاح، جمع آن مسالح است، ثغور و مرزها را از آن جهت مسالح نامند که سلاح در آنها برای دفاع ذخیره می‌شود و نیز گروه مسلّح را «مسلحه» گویند.

امام علی (علیه‌السلام) در نامه ۵۰ خطاب به فرماندهان چنین شروع می‌کند: «مِنْ عَبْدِاللهِ عَليِّ أَميرِالْمُؤْمِنينَ إِلَى أَصْحابِ الْمَسالِحِ»
[۴] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۹۱، نامه ۵۰.    
[۵] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۸۸، نامه ۵۰.    
[۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۲۴، نامه ۵۰.    
«نامه‌ای است از بنده خدا علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین به مرزداران (اصحاب ثغور).»
[۷] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۶۳، نامه ۵۰.    
[۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۱۴.    
(شرح‌های نامه:
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۳۱۱.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۴۱.    
[۱۱] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۱۷.    
)
و در مقام نصیحت فرموده: «وَ اتَّخِذُوا التَّواضُعَ مَسْلَحَةً بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ عَدُوِّكُمْ إِبْليسَ»
[۱۲] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۵۴، خطبه ۱۹۲.    
[۱۳] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۶۵، خطبه ۱۸۷.    
[۱۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۸، خطبه ۱۹۲.    
«تواضع را مرزی قرار بدهید میان خود و دشمنتان ابلیس.»
[۱۵] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۴۹، خطبه ۱۹۲.    
[۱۶] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۱۹.    
(شرح‌های خطبه:
[۱۷] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۳۶.    
[۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۳۸۳.    
[۱۹] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۹۲.    
[۲۰] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۴۴.    
)
در نامه ۵۱ به اهل خراج فرموده: «إِلاَّ أَنْ تَجِدوا فرَساً أَوْ سِلاحاً يُعْدى بِهِ عَلى أَهْلِ الاِْسْلامِ»
[۲۱] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۹۳، نامه ۵۱.    
[۲۲] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۹۱، نامه ۵۱.    
[۲۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۲۵، نامه ۵۱.    
«به مال کسی دست نزنید خواه مسلمان باشد یا اهل ذمّه مگر آنکه در نزد او اسبی یا سلاحی پیدا کنید که با آن به اهل اسلام تجاوز می‌شود.»
[۲۴] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۶۵، نامه ۵۱.    
[۲۵] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۲۰.    
(شرح‌های نامه:
[۲۶] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۲۲.    
[۲۷] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۳۳۷.    
[۲۸] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۵۰.    
[۲۹] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۲۱.    
)
در ملامت کمیل بن زیاد فرموده: «وَ تَعْطيلَكَ مَسالِحَكَ... لَرَأْيٌ شَعاعٌ»
[۳۰] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۳۹، نامه ۶۱.    
[۳۱] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۲۹، نامه ۶۱.    
[۳۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۵۰، نامه ۶۱.    
«اینکه مرزهای خود را تعطیل کرده و بلا دفاع گذاشته‌ای رای پراکنده است (رای درستی نیست).»
[۳۳] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۰۵، نامه ۶۱.    
[۳۴] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۳.    
(شرح‌های نامه:
[۳۵] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۴.    
[۳۶] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۲۲۵.    
[۳۷] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۳۵۳.    
[۳۸] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۱۵۰.    
)

پنج مورد از واژه سلح در نهج البلاغه آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۴۴.    
۲. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۳۷۳.    
۳. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۱۹.    
۴. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۹۱، نامه ۵۰.    
۵. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۸۸، نامه ۵۰.    
۶. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۲۴، نامه ۵۰.    
۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۶۳، نامه ۵۰.    
۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۱۴.    
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۳۱۱.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۴۱.    
۱۱. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۱۷.    
۱۲. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۵۴، خطبه ۱۹۲.    
۱۳. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۶۵، خطبه ۱۸۷.    
۱۴. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۸، خطبه ۱۹۲.    
۱۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۴۹، خطبه ۱۹۲.    
۱۶. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۱۹.    
۱۷. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۳۶.    
۱۸. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۳۸۳.    
۱۹. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۹۲.    
۲۰. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۴۴.    
۲۱. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۹۳، نامه ۵۱.    
۲۲. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۹۱، نامه ۵۱.    
۲۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۲۵، نامه ۵۱.    
۲۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۶۵، نامه ۵۱.    
۲۵. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۲۰.    
۲۶. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۲۲.    
۲۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۳۳۷.    
۲۸. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۵۰.    
۲۹. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۲۱.    
۳۰. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۳۹، نامه ۶۱.    
۳۱. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۲۹، نامه ۶۱.    
۳۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۵۰، نامه ۶۱.    
۳۳. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۰۵، نامه ۶۱.    
۳۴. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۳.    
۳۵. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۴.    
۳۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۲۲۵.    
۳۷. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۳۵۳.    
۳۸. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۱۵۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سلح»، ج۱، ص۵۴۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 192 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 50 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 51 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 61 نهج البلاغه
جعبه ابزار