سِقایة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سِقاية:
(السِّقايَةَ في رَحْلِ) «سِقاية» به معناى ظرف آبخورى است.
(فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ) (و هنگامى كه مأمور
یوسف بارهاى آنها را بست، جام آبخورى گران قيمت پادشاه را در بارِ برادرش گذاشت؛ سپس كسى صدا زد: «اى اهل قافله! شما سارقيد.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه سقايه به معنى ظرفى است كه با آن آب مى‌آشامند،
و خلاصه‌اش بيان حيله‌ايست كه يوسف (علیه‌السلام) به كار برد، و به آن وسيله برادر مادرى خود را نزد خود نگهداشت، و اين بازداشتن برادر را مقدمه معرفى خود قرار داد، تا در روزى كه مى‌خواهد خود را معرفى كند برادرش نيز مانند خودش متنعم به نعمت پروردگار و مكرم به كرامت او بوده باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سِقایة»، ص۲۹۳.
