سعی (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَعْى (به فتح سین و سکون عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تلاش و تند رفتن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه بهکار رفته است، مانند:
سِعایة (به کسر سین) به معنای
نمّامی است.
پانزده بار از این واژه در «نهجالبلاغه» آمده است.
سَعْى به معنای تلاش و تند رفتن آمده است.
راغب در
مفردات گوید: سعی تند رفتن است و
استعاره به جدّیت در کار اطلاق میشود،
خیر باشد یا
شرّ.
«مساعاة» بین الاثنین است.
سعایة به معنای
نمّامی است.
برخی از مواردی که در «نهجالبلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل میباشد:
مساعاة بین الاثنین است.
امام علی (علیهالسلام) درباره
دنیا فرموده:
«وَ مَنْ ساعاها فاتَتْهُ، وَ مَنْ قَعَدَ عَنْها واتَتْهُ.» «هر که با آن مساعات کند از وی
فوت میشود و هر که از آن
دست بردارد اطاعتش میکند.»
سعایة به معنای
نمّامی است، حضرت درباره
نمّامها به
مالک اشتر مینیسد:
«وَ لا تَعْجَلَنَّ إِلَى تَصْديقِ ساع، فَإِنَّ السّاعيَ غاشٌ.» «در تصدیق
نمّام عجله نکن زیرا که
نمّام عوض کننده حقائق است.»
پانزده بار از واژه سعی در «نهجالبلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سعی»، ج۱، ص۵۳۳.