سرور بهشتیان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به سرور
بهشتیان اشاره شده است.
شادی بهشتیان، از عطایای خداوند به آنان:
۱. «فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ؛
آنها بخاطر
نعمتهاى فراوانى كه خداوند از فضل خود به ايشان بخشيده است، خوشحالند؛ و بخاطر كسانى كه هنوز به آنها ملحق نشده اند (
مجاهدان و
شهیدان آينده)، خوشوقتند؛ (زيرا مقامات برجسته آنها را در آن [جهان مى بينند؛ و مى دانند) كه نه ترسى بر آنهاست، و نه غمى خواهند داشت.»
۲. «إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ؛
بهشتيان، امروز به
نعمتهاى خدا مشغول و مسرورند.»
۳. «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ
وَنَعِيمٍ • فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ؛
ولى
پرهیزگاران در ميان باغهاى بهشت و
نعمتهاى فراوان جاى دارند، و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند!»
۴. «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي
نَعِيمٍ • عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ • تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ
النَّعِيمِ • فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ • عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ؛
مسلّماً
نیکان در انواع
نعمتاند: بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيبايي هاى بهشت) مى نگرند! در چهرههايشان طراوت و نشاط
نعمت را مى بينى و مى شناسى! ولى امروز
مؤمنان به
کفار مى خندند، در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مىنگرند!»
بهشتیان، شادمان و به دور از هرگونه تیرگی و
ذلت در رخسار:
«لِّلَّذِينَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَزِيَادَةٌ وَلاَ يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلاَ ذِلَّةٌ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ؛
كسانى كه نيكى كردند،
پاداش نيک و افزون بر آن دارند؛ و تاريكى و ذلّت، چهرههايشان را نمى پوشاند؛ آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن خواهند ماند.»
بهشتیان شادمان، در باغهای بهشتی:
۱. «فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ؛
امّا آنان كه
ایمان آورده و
اعمال صالح انجام دادند، در باغى از بهشت شاد و مسرور خواهند بود.» «حبور» به معناى شادمانى است كه اثر آن در صورت، ظاهر شود.
۲. «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ
نَّاعِمَةٌ • فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ؛
چهرههايى در آن روز شاداب و با طراوتند، ودر بهشتى عالى جاى دارند.»
ورود بهشتیان به
بهشت، در نهایت شادمانی:
«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ؛
(به آنها خطاب مى شود:) شما و همسرانتان در نهايت شادمانى وارد بهشت شويد!»
خوشحالی بهشتیان، از
حسابرسی آسان خویش در سرای
آخرت:
«فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا • وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا؛
بزودى حساب آسانى براى او مى شود، و خوشحال به اهل و خانواده اش بازمى گردد.»
بزم بهشتیان (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۹۵، برگرفته از مقاله «سرور بهشتیان».