سراج منیر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سراج منير: (سِراجاً مُّنيراً) «سراج منير» بودن
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با توجّه به اين كه
«سراج» به معناى «چراغ»
و «منير» به معناى «نور افشان» است اشاره به معجزات و دلایل حقانيت و نشانه‌هاى صدق دعوت پيامبر است، او چراغ روشنى است كه خودش گواه خويش است، تاريكی‌ها و ظلمات را مى‌زدايد، و چشم‌ها و دل‌ها را به سوى خود متوجّه مى‌كند، و همان‌گونه كه آفتاب آمد دليل آفتاب، وجود او نيز دليل حقانيت او است.
(وَ دَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجًا مُّنِيرًا) (و تو را دعوت‌كننده به سوى
خدا به فرمان او قرار داديم، و چراغى روشنى بخش.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: دعوت آن جناب به سوى خدا همان دعوت مردم است به سوى ايمان به خداى يگانه، كه لازمه آن ايمان به دين
خدا است، و اگر دعوت آن جناب را مقيد به اذن خدا كرد، بدان جهت است كه به مساله بعثت و نبوت او اشاره كند. سراج منير بودنش به اين است، كه آن جناب را طورى قرار داد كه مردم به وسيله او به سعادت خود و به راه نجاتشان از ظلمت‌هاى شقاوت و گمراهى هدايت شوند، و بنا بر اين، تعبير مزبور از باب استعاره است، و اين‌كه بعضى گفته‌اند: مراد از سراج منير،
قرآن است، و تقدير آيه ذا سراج منير- صاحب سراجى منير است، بیهوده خود را به زحمت انداخته‌اند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سراج منیر»، ص۲۸۹.
