• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سبییت (امارات)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ایجاد مصلحتِ ناشی از پیروی از اماره معتبر را سببیت (امارات) گویند.


سببیت، مقابل طریقیت بوده و به این معنا است که پیروی از اماره معتبر سبب ایجاد مصلحت در صورت مخالفت آن با واقع می‌گردد، چه ایجاد مصلحت در مؤدای اماره سببیت محض باشد و چه در سلوک اماره (سببیت سلوکی)؛ و این مصلحت ایجاد شده یا مساوی و یا بیشتر از مصلحت موجود در حکم واقعی فوت شده است؛ بنابراین، در صورت مخالفت اماره با واقع، شارع حکمی ظاهری مطابق مؤدای اماره در حق مکلف انشا نموده و مصلحت فوت شده را این‌گونه جبران می‌کند.
البته بنا به سببیت سلوکی، هیچ حکمی ایجاد نمی‌گردد و صرف سلوک و حرکت طبق اماره، مصلحت ایجاد می‌کند.
[۱] اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۲، ص۴۲.    
[۲] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۳، ص۷۲.
[۳] کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص۱۶۰.
[۴] فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۲۵۴.    
[۵] انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۳، ص۵۲۴.    


۱. ↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۲، ص۴۲.    
۲. ↑ شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۳، ص۷۲.
۳. ↑ کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص۱۶۰.
۴. ↑ فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۲۵۴.    
۵. ↑ انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۳، ص۵۲۴.    


فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۸۵، برگرفته از مقاله «سببیت (امارات)».    




جعبه ابزار