سال ۳۰۱ هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در سال سیصد و یک هجری قمری، رویدادها و وقایع نظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: کشته شدن
امیراحمد سامانی و جانشینی فرزندش
امیرنصر سامانی، درگیری
مقتدربالله عباسی با
عبیدیان و بیرون راندن آنان از
مصر،
قتل و غارت حاجیان توسط
قرمطیان، درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور مانند
ابوزرعه ثقفی و ... .
•
مقتدر عباسی پنج پسر خود را
ختنه می‌کند و در ختنه سوران آنان، ششصد هزار
دینار خرج می‌کند.
• خلیفه،
ابوالهیجاء عبدالله بن حمدان را از امارت
موصل عزل و سردار یمن طولونی را به‌جای او می‌گمارد. آن‌گاه این یک را نیز از امارت عزل کرده، نحریر خادم را به‌جای او منصوب می‌کند. چندی بعد، نحریر را نیز برکنار می‌کند و دوباره ابوالهیجاء را بر موصل می‌گمارد. عزل و نصب او بر موصل، تا زمان مرگش در سال ۳۱۷ق ادامه می‌یاند.
• بازداشت
حسین بن منصور حلاّج در شهر «سوس» به اتهام
الحاد و
زندقه و فرستادن او به
بغداد.
•
احمد بن اسماعیل سامانی امیر
ماوراءالنهر و
خراسان مورد سوء قصد غلامانش قرار گرفته، کشته می‌شود. پسرش
ابوالحسن نصر دوم به‌جای پدر می‌نشیند و امیر خوشبخت لقب می‌گیرد.
•
ابوسعید جنّابی رهبر قرمطیان توسط برخی از خادمانش غافلگیرانه کشته می‌شود، و پسرش سعید به‌جای او می‌نشیند. آن‌گاه برادرش ابوطاهر بر او پیروز می‌شود و رهبری قرمطیان را به‌دست می‌گیرد.
• عبیدالله مهدی سپاهی به فرماندهی سردار حبّاسة بن یوسف برای اشغال مصر فراهم می‌کند و او بر
برقه،
اسکندریه و
فیّوم مسلط می‌شود. مقتدربالله عباسی سپاهی به فرماندهی سردار مونس مظفر برای مقابله با این تهاجم اعزام می‌کند. مونس پس از جنگ‌های خردکننده، به‌جلوگیری از پیش روی عبیدیان و بیرون راندن آنان از مصر موفق می‌شود.
• پس از مرگ امیر احمد سامانی، حسن بن علی بن حسن معروف به اطروش در سرزمین
دیلمان آشکار می‌شود و بر
طبرستان که تابع امیر سامانی بود، چیره می‌شود.
•
حسین بن حمدان امیر
دیاربکر و دیار ربیعه با نیروهای رزم تابستانی می‌جنگد و دژهای بسیاری از سرزمین
روم را می‌گشاید.
• قرمطیان در حالی که اعراب نیز با آنان هستند، راه را برحاجیان می‌بندند، اموالشان را غارت کرده، آنان را می‌کشند و یا به
اسارت می‌برند.
•
ابن منده محمد بن یحیی• ابوزرعه ثقفی
• ابوسعید جنّابی
• احمد سامانی
•
علی بن احمد راسبی•
جعفر بن محمد فریابی
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۷۴-۱۷۵.
