سال 64 هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سال ۶۴ هجری قمری، شصت و چهارمین سال از قرن ۱ قمری مصادف با سال ۶۲ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند:
واقعه تهوده، مرگ
یزید بن معاویه و جانشینی پسرش
معاویه دوم و درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور مانند
ابوالمهاجر دینار و ... .
• مرگ
یزید بن معاویه و جانشینی پسرش معاویه دوم.
• درگذشت مسلم
بن عقبه و گماشته شدن حصین
بن نمیر برای جنگ با
عبدالله بن زبیر.
• خوارج به ابن زبیر پیوسته و در کنار او به جنگ پرداختند و پس از این که اطلاع یافتند ابن زبیر با نظر خوارج در مورد خلفای راشدین مخالف است، از او جدا شدند.
•
معاویه دوم پس از گذشت شش ماه از خلافتش، کناره‌گیری کرد و طولی نکشید که از دنیا رفت.
•
ضحاک بن قیس فهری، بزرگ قیسیان پس از درگذشت معاویه دوم، امارت دمشق را در دست گرفت.
• عرب‌های یمانی، از جمله
قبیله کلب،
مروان بن حکم را نامزد خلافت کردند، اما ضحاک
بن قیس فهری،
عبدالله بن زبیر را برای احراز این مقام در نظر گرفت.
•
عبیدالله بن زیاد، امیر
عراق، چشم طمع به خلافت دوخته و در پی رسیدن به آن بود و مردم بصره نیز با او
بیعت کردند، اما بعداً از وی رو گرداندند. لذا عبیدالله مخفیانه از
بصره خارج شده و رهسپار
شام گردید و به
مروان بن حکم پیوست.
•
کعبه پس از آتش‌سوزی، به دست
عبدالله بن زبیر، بازسازی شد.
•
طاعون، بصره را فرا گرفت.
• جنگ میان
بنی‌امیه و
عبدالله بن زبیر:
حصین بن نمیر به جانشینی
مسلم بن عقبه، انتخاب شد و
عبدالله بن زبیر را در
مکه محاصره کرد و سپس،
کعبه را با منجنیق هدف قرار داد و به آتش کشید. اما بعد از درگذشت خلیفه (معاویه دوم) به او دستور داده شد به
دمشق بازگردد.
•
خوارج پس از آن‌که از
عبدالله بن زبیر جدا شدند، به رهبری پیشوایشان،
نافع بن ازرق، علیه او شوریدند.
• بربر (
واقعه تهوده):
کسیله بربری، پس از توهینی که از عقبة
بن نافع دید، از او روی گردانید، همراه با یاران خویش به رومیان پیوست و به عقبة
بن نافع و ابوالمهاجر دینار در «تهوده» نزدیک واحه «بسکره» کنونی (جنوب کوه‌های اوراس) در الجزایر، حمله برد که در نتیجه، عقبه و ابوالمهاجر در آن واقعه به شهادت رسیدند و در همان‌جا در واحه‌ای به نام واحه «سیدی عقبه» به خاک سپرده شدند. به دنبال آن، کسیله شهر قیروان را تصرف کرد و سپاهیان عرب به فرماندهی
زهیر بلوی به «برقه» عقب‌نشینی کردند.
•
ابوالمهاجر دینار.
•
ضحاک فهری.
•
عقبة بن نافع.
•
مسلم بن عقبه مری.
•
مسوّر بن مخرمه.
•
مصعب زهری.
•
معاویة بن یزید.
•
ولید بن عتبه.
•
یزید بن معاویه.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۱۳.
