• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سال 316 هجری قمری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



در سال سیصد و شانزده هجری قمری، رویدادها و وقایع نظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: عبدالرحمان ناصر امیر‌ اندلس خود را امیرالمؤمنین ناصرلدین الله می‌نامد و لقب خلیفه بر خود قرار می‌دهد، برپایی دولت زیاریان توسط مرداویج بن زیار در جرجان، حمله قرمطیان به برخی از شهرها و قتل و غارت مردم و مقابله لشکر خلیفه با آنان و شکست قرامطه، درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور مانند ابن سرّاج و ... .



مقتدر عباسی، وزیر خود علی بن عیسی را برکنار و ابوعلی، محمد بن مقله را به مقام وزارت گمارد.
ابن مقله وزیر، امور خراج اهواز را برابر دریافت بیست هزار دینار به ابوعبدالله بریدی و برادرانش ابویوسف و ابوالحسین وامی‌گذارد.
ابوطاهر قرمطی خانه‌ای می‌سازد و آن را «دارالهجره» نامیده، به نام عبیدالله مهدی حکمران افریقیه دعوت می‌کند.
• درگذشت حسن بن قاسم علوی معروف به داعی علوی، حاکم طبرستان و تسلط ابوجعفر ثائر، نوه حسن اطروشی بر طبرستان.
عبدالرحمان ناصر امیر‌ اندلس خود را امیرالمؤمنین ناصرلدین الله می‌نامد. و لقب خلیفه را بر خود می‌گذارد.
• پیوستن علی، احمد و حسن، فرزندان بویه به مرداویج بن زیار و آشکار شدن توانایی و کفایت نظامی آنان.
• مرداویج بن زیار دولت زیاریان را در جرجان بنیان می‌نهد. این سلسله تا سال ۴۲۴ق که سلجوقیان آن را منقرض ساختند، ادامه داشت.


• قرمطیان: ابوطاهر قرمطی، «رحبه» (سرزمین وسیع) طوق بن مالک را محاصره می‌کند و با زور و قهر وارد آن می‌شود و خون و مال و ناموس ساکنان آن‌جا را بر افراد خود حلال می‌کند. سپس به رقّه می‌رود و هرکس از اهالی را که می‌یابد، می‌کشد. قرمطیان در نواحی موصل و جزیره پراکنده می‌شوند و قتل و غارت و فساد می‌کنند؛ تا آن‌جا که مردم با شنیدن نامشان می‌گریزند. مونس مظفر برای پیکار با آنان حرکت می‌کند، و آنان به طرف سواد عراق عقب می‌نشینند و به کشتار مردم می‌پردازند. خلیفه نیز سپاهی به فرماندهی‌ هارون بن غریب و صافی بصری برای نبرد با آنان، راهی می‌کند. این سپاه بر قرمطیان می‌تازند و پس از کشتن عده‌ای از آنان، بسیاری را اسیر می‌کنند و پرچم‌هایشان را که بر آنها آیه «و نرید ان نمنّ علی الذین استضعفوا فی الارض ان نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین؛» نوشته شده است، به‌چنگ آورده و واژگون به بغداد می‌آوردند.
• طبرستان: نصر سامانی امیر خراسان و ماوراء النهر سپاهی به فرماندهی اسفار بن شیرویه دیلمی برای جنگ با حسن بن قاسم (داعی علوی) که بر طبرستان مسلط شده بود، می‌فرستد. حسن در نبرد کشته و اسفار بر طبرستان و توابع آن مسلط می‌شود.
• مرداویج بن زیار یکی از سرداران اسفار بن شیرویه بر اسفار می‌شورد و او را می‌کشد و بر ری و اصفهان مسلط می‌شود. آن‌گاه رهسپار جرجان و طبرستان شده، آن دو را از چنگ ما کان بن کالی (که کارگزار داعی علوی بود و از طرف او حکومت می‌کرد) خارج می‌سازد.


ابن سرّاج
ابوبکر سجستانی
بنان زاهد
داعی علوی


۱. قصص/سوره۲۸، آیه۵.    



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۹۷-۱۹۸.






جعبه ابزار