سال 198 هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سال ۱۹۸ هجری قمری، نود و هشتمین سال از قرن ۲ قمری و مصادف با سال ۱۹۲ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: سقوط
بغداد و کشته شدن امین عباسی و
بیعت مردم با
مامون عباسی، وقوع جنگ‌های قبیله‌ای در
عراق و شورش‌های پراکنده در برخی مناطق
شام، درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور همچون ابن عُیَینه و....
• بغداد سقوط کرد و امین کشته شد (
محرم). پس از آن
طاهر بن حسین، سرِ امین را بریده و به دار آویخت و سپس آن را برای مامون فرستاد.
• بیعت مردم بغداد با مامون برای
خلافت در حالی که او در خراسان بود.
• مامون،
حسن بن سهل را به ولایت تمام مشرق، ناحیه جزیره، شام،
حجاز و
یمن منصوب کرد و حسن بن سهل، نمایندگانی به این مناطق فرستاد.
• انتصاب
علی بن حسین همدانی به عنوان والی
موصل.
• انتصاب
هرثمة بن اعین بر ولایت خراسان.
• انتصاب
مطّلب بن عبدالله بن مالک خزاعی، بر حکومت
مصر.
• پیشوای ارمنی،
لئون، امپراتور میخائیل اول را برکنار و با نام
لئون پنجم، در امپراتوری روم شرقی به تخت نشست.
• شارلمانی فرزندش، لویس پرهیزگار را ولیعهد خود می‌گرداند و به عنوان پادشاه، بر سر وی تاج می‌گذارد.
وقوع جنگ‌های قبیله‌ای در عراق و شورش‌های پراکنده در برخی مناطق شام:
- شعله‌ور شدن جنگ قبیله‌ای میان یمانیان و قیسیان، در موصل در جنگی که به «جنگ میدان» معروف شد. در این جنگ افراد زیادی از طرفین کشته شدند و قیسیان (نزاری) شکست خوردند.
- جنگی بین یمنیانِ طرفدار سفیانی (علی بن عبدالله اموی) ملقب به «عمیطر» و قیسیان به رهبری «ابن بیهس» درگرفت که درآن، سفیانی شکست خورد و سرانجام کشته شد. آن گاه «ابن بیهس» بر دمشق مسلط شد و مردم را به اطاعت از مامون فرا خواند.
- در حمله‌ای دریایی که به فرماندهی فضل بن ماهان عمانی از دریای عمان آغاز شد، وی به بندر «سندان» هجوم برد و بر آن استیلا یافت. او یگانی از نیروهای دریایی، برای حمایت از کشتی‌های تجاری و تعقیب دزدان دریایی ـ که به نام «مید» شناخته می‌شدند ـ تشکیل داد.
- شورش نصر بن شبث در شمال حلب، علیه حکومت عباسی، به خاطر این که عجم‌ها را بر عرب‌ها برتری می‌داد.
•
ابن عُیَینه.
•
ابونواس.
•
ربیعه رقی.
•
علی بن عبدالله اموی.
•
اللؤلؤی.
•
محمدامین عباسی.
•
محمد بن اسماعیل مکتوم.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۴۳.
