• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زَيْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زَيْد ( به فتح زاء و سکون یاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای زيادت، نمو كردن و زياد شدن است.
مشتقات آن عبارتند از:
اِزدياد (به کسر الف) نيز به همان معنى است، لازم و متعدى آن، هر دو در نهج البلاغه آمده است؛
اِستزاده (به کسر الف) براى طلب است؛
مَزيد (به فتح میم) مصدر ميمى و اسم مفعول است به معنی زيادت و زياد شده؛
مُزداد (به ضم میم) اسم فاعل از افتعال است.


زَيْد به معنای زيادت، نمو كردن و زياد شدن است.
اِزديادنيز به همان معنى است؛
اِستزاده براى طلب است؛
مَزيد مصدر ميمى و اسم مفعول است به معنی زيادت و زياد شده؛
مُزداد اسم فاعل از افتعال است.

برخی از مواردی که در نهج‌البلاغه به کار رفته است، به شرح ذیل است:

۲.۱ - مُزْدادٌ - حکمت ۲۷۴ (درباره انجام عمل)

امام علی (علیه‌السلام) فرموده: «جاهِلُكُمْ مُزْدادٌ، وَ عالِمُكُمْ مُسَوِّفٌ»
«جاهلتان عمل را بدون بصيرت زياد مى‌كند و عالمتان امروز و فردا مى‌نمايد.»


۲.۲ - ازْداد - حکمت ۵ (درباره ایمان)

و نيز فرموده: «إنَّ الاْيمانَ يَبْدو لُمْظَةً في الْقَلْبِ، كُلَّما ازْداد الاْيمانُ ازْدادَتِ الُّلمْظَةُ»
(ایمان، نخست به صورت نقطه سفيد و درخشانى در دل آشكار مى‌شود و هر اندازه كه ايمان افزايش يابد، سفيدى آن نقطه گسترش مى‌يابد.)



مواردی از این ماده در نهج البلاغه به کار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۷.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۵۹.    
۳. شرتونی، سعید، أقرب الموارد، ج۲، ص۵۷۷.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۴۶، حکمت ۲۷۴.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۲، حکمت ۲۸۳.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۵، حکمت ۲۸۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۰۹، حکمت ۲۸۳.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۶.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۶-۶۵۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۴، ص۳۵۷.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۷۲.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۷۵.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۳۶، حکمت ۵.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۱۳، حکمت ۵.    
۱۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۱۸، حکمت ۵.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۹۹، حکمت ۵.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۳۴.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۳۴-۶۳۵.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۴، ص۱۸۹.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۳۷.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۱۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زید»، ج۱، ص۵۰۷.    






جعبه ابزار