به معنای زيادت، نمو كردن و زياد شدن است.
اِزدياد (به کسر الف) نيز به همان معنى است، لازم و متعدى آن، هر دو در
نهج البلاغه آمده است؛
اِستزاده (به کسر الف) براى طلب است؛
مَزيد (به فتح میم) مصدر ميمى و اسم مفعول است به معنی زيادت و زياد شده؛
مُزداد (به ضم میم) اسم فاعل از افتعال است.
به معنای زيادت، نمو كردن و زياد شدن است.
، نخست به صورت نقطه سفيد و درخشانى در دل آشكار مىشود و هر اندازه كه ايمان افزايش يابد، سفيدى آن نقطه گسترش مىيابد.)
مواردی از این ماده در نهج البلاغه به کار رفته است.