زُخْرُف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زُخْرُف (به ضم زاء و سکون خاء و ضم راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
زینت، طلا و کمال حسن است.
این ماده در
قرآن مجید نیز به کار رفته است.
امام علی (علیه‌السّلام) در نامه‌ای از نهج البلاغه به
شریح قاضی، وصف
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و نیز در توصیف
دنیا از این واژه استفاده کرده است.
از مشتقات این واژه عبارت است از:
زَخارِف (به فتح زاء و کسر راء) به معنای زینت‌های فریبنده است.
این ماده نه بار در
نهج البلاغه آمده است.
زُخْرُف به معنای زینت و طلا است.
راغب زینت را به معنی روکش گفته که به معنی نقش و نگار است.
به معنی کمال حسن نیز آمده است.
بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام (علیه‌السّلام) خطاب به شریح قاضی فرموده:
«وَ مَنْ بَنى وَ شَيَّدَ وَ زَخْرَفَ وَ نَجَّدَ» «و کسی که بنا کرده و بالا برده و طلا کاری کرده و مزیّن نموده.»
زخارف دنیا به معنای زینت‌های فریبنده آن است که خطاب به دنیا فرموده:
«أَيْنَ الاُْمَمُ الَّذينَ فَتَنْتِهِمْ بِزَخارِفِكِ؟! هاهُمْ رَهائِنُ الْقُبورِ» (كجا هستند ملّت‌هايى كه با زينت‌ها و
زخارف خود آن‌ها را فريفتى؟ هان! آن‌ها گروگان گورستان‌ها و هم آغوش لحدها شده‌اند.)
و در وصف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده:
«غَيِّبيهِ عَنّي، فإِنِّي إِذا نَظَرْتُ إِلَيْهِ ذَكَرْتُ الدُّنْيا وَ زَخارِفَها» «گاهی در پرده در، تصاویری بود، او به بعض زنانش می‌فرمود او را از نظر من پنهان کن من چون به آن نگاه می‌کنم دنیا و زیور آن را یاد می‌آورم.»
این ماده نه بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زخرف»، ج۱، ص۴۹۴.
