زَیْت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَيْت (به فتح زاء و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
روغن زیتون است.
زيتونه یک بار و
زیتون پنج بار در
قرآن آمده است.
زَيْت به معنای
روغن زيتون است.
زيتون به درخت
زيتون و ميوه آن هر دو گفته می‌شود.
واحد آن
زيتونه است.
به مواردی از
زَيْت که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(يَكادُ زَيْتُها يُضِي‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ) (روغنش آن چنان صاف و خالص است كه نزديک است بدون تماس با
آتش شعله‌ور شود.)
(يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ) چراغى كه افروخته مى‌شود از
روغن درخت پربركت زيتونى.)
درباره اهميت
زيتون در «تين» توضيح داده‌ايم به آن‌جا رجوع شود.
توضيح آیه مذکور در «نور» خواهد آمد.
(و باغ‌هايى از انواع انگور و
زيتون و انار)
(وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَ غَيْرَ مُتَشَابِهٍ) ( نيز درخت
زيتون و انار را، كه از جهتى با هم شبيه، و از جهتى تفاوت دارند.)
(الزَّيْتُونَ وَ النَّخِيلَ وَ الأَعْنَابَ وَ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ) (
زيتون، نخل، انگور و از همه ميوه‌ها مى‌روياند.)
(وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ ) «
قسم به انجیر،
زیتون و
طور سینا.»
(وَ زَيْتُونًا وَ نَخْلًا )
زيتونه فقط یک بار در قرآن آمده است.
زيتون پنج بار آمده است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زیت»، ج۳، ص۱۹۰.
