زَکَرِیّٰا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَکَرِیّٰا:(عَبْدَهُ زَكَرِيّا) «زَکَرِیّٰا» از انبياى مشهور
بنی‌اسرائیل هستند.
«سخن از داستان
زکریا (علیه‌السلام) شروع مى‌شود و مى‌فرمايد: اين يادى است از
رحمت پروردگار تو نسبت به بنده‌اش زكريا
(ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا). در آن هنگام كه از نداشتن فرزندى، سخت ناراحت و غم‌ناک بود، رو به درگاه خدا آورد آن‌گاه در خلوت‌گاه و آن‌جا كه صدايش را ديگرى نمى‌شنيد، پروردگارش را خواند
(إِذْ نادى رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا).
به موردی از کاربرد «زَکَرِیّٰا» در قرآن، اشاره می‌شود:
(ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيّا) «اين يادى است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده‌اش زكريا.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيّا). ظاهر سياق اين است كه
کلمه ذکر خبرى است براى مبتدايى محذوف، و مصدرى است در معناى
مفعول، و برگشت معنا از نظر تقدير به اين است كه اين خبر رحمت مذكور پروردگار تو است. و مراد از رحمت، استجابت دعاى زكريا (علیه‌السلام) به
وسیله خداى سبحان است كه تفصيل آن از جمله
(إِذْ نادى رَبَّهُ) شروع شده.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زکریا»، ص ۲۵۰.
