زَعَمْتُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَعَمْتُمْ:(زَعَمْتُمْ مِّنْ دُونِهِ) «زَعَمْتُمْ» از مادّه «
زعم»، معمولًا به پندار نادرست گفته می‌شود،
لذا از «
ابن عباس» نقل شده: هر جا کلمه «زعم» در
قرآن به کار رفته، به معنای
دروغ و کذب (و عقیده بی‌اساس) است.
«
راغب» در کتاب «
مفردات» می‌گوید: «الزَّعْمُ
حِکَایِةُ قَوْلٍ یَکُونُ مَظِنَّةً لِلْکِذْبِ...: زعم به معنای نقل سخن (یا عقیده) ای است که احتمال دروغ در آن می‌رود، لذا در تمام مواردی که در قرآن به کار رفته در مورد
مذمت و نکوهش است».
(قُلِ ادْعُواْ الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلاَ يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلاَ تَحْوِيلًا) (بگو: «كسانى را كه غير از او معبود خود مى‌پنداريد، بخوانيد! آنها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف سازند، و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد كنند.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه زعم كه حرف اول آن به هر سه حركت خوانده مى‌شود به معناى مطلق اعتقاد است، ليكن بيشتر در اعتقاد باطل استعمال شده، و به همين جهت از ابن عباس نقل مى‌كنند كه گفته: هر جا كلمه زعم در قرآن آمده به معناى دروغ است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زَعَمْتُمْ»، ص۲۷۱.
