زَبانِیَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَبانِیَة:(سَنَدْعُ الزَّبانِیَةَ)«زَبانِیَة» جمع
«زِبْنِيَة» (به کسر زا) در اصل، به معنای مامورین انتظامی، از مادّه «
زَبْن» (بر وزن متن) به معنای دفع کردن، صدمه زدن و دور ساختن است،
و در اینجا به معنای فرشتگان عذاب و ماموران دوزخ است.
(سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ) (ما هم به زودى مأموران
دوزخ را صدا مى
زنيم تا او را به دوزخ افكنند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نادى (در آیه قبل) به معناى مجلس است، و گويا مراد از مجلس، اهل مجلس باشد، مى‌فرمايد: وقتى او را گرفتيم اهل مجلس خود را به كمك بخواند. ولى بعضى گفته‌اند: اصلا كلمه نادى به معناى جليس (همنشين) است، و كلمه زبانية به معناى
فرشتگان موكل بر آتش است. بعضى گفته‌اند: زبانية در كلام عرب به معناى پليس است، و امر در آيه تعجيزى است، مى‌خواهد با اين امر به شدت اخذ اشاره كرده باشد، و معنايش اين است كه بايد اين كسى كه از
نماز نهى مى‌كند جمع خود را صدا بزند، تا او را از دست ما نجات دهند، و ما به زودى پليس‌هاى موكل بر آتش را كه فرشتگانى خشن و پر نيرو هستند صدا مى
زنيم، آن وقت است كه نصرت هيچ ناصرى سودى به حال او نخواهد داشت.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زَبانِیَة»، ص۲۶۷.
