زهره (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَهْرَة (به فتح زاء
و سکون هاء)
و یا
زَهَرَة (به فتح زاء
و هاء
و راء) از
واژگان قرآن کریم و به معنای طراوت
و زیبایی است.
زَهْرَة:
(وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا) (
و هرگز چشمان خود را به مواهب مادّى، كه به گروههايى از آنان دادهايم، مدوز؛ اينها گلهاى ناپايدار زندگى دنياست؛ تا آنان را در آن بيازماييم؛
و روزى پروردگارت بهتر
و ماندگارتر است.)
در
مجمع گويد:
زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا زيبائى آن است
و زهرة (به فتح هاء) نيز جايز است
و زهره غنچهاى است كه با صفا نمايد
و از آن جهت به هر چيز نورانى زاهر گويد
و معنى حديث در وصف
حضرت رسول (صلیاللهعلیهوآله) «
«كَانَ أَزْهَرَ اللَّوْنِ»» از آن است يعنى رنگش نورانى بود.
جوهری نيز آنرا طراوت
و زيبائى دنيا گفته.
طبرسی فرموده: در آيه میشود «
زَهْرَةَ» حال باشد از «
بِهِ»
و از «
ما مَتَّعْنا بِهِ» يعنى چشم ندوز به اقسام متاعی كه به آنها دادهايم حال آنكه آن رونق دنياست.
بیضاوی چند وجه
نقل كرده از جمله گويد: زهره منصوب است به فعل محذوف كه «
مَتَّعْنا بِهِ» به آن دلالت دارد.
اين معنى در صورتى است كه مراد از ازواج انواع نعمتها باشد چنانكه طبرسى فرموده
و اگر غرض اقسام
کفّار باشد چنانكه
زمخشری گفته
و المیزان نقل كرده
و ضمير «
مِنْهُمْ» تأييد میكند آن وقت معنى عوض میشود ولى انواع نعمتها بودن بهتر است.
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زهر»، ج۳، ص۱۸۳.