• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زعج (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




زَعْج (به فتح زاء و سکون عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای طرد کردن، مضطرب کردن و قلع کردن است. امام علی (علیه‌السّلام) راجع به غصب خلافت خویش به اهل مصر و نیز در بیان موعظه در مورد فرا رسیدن مرگ از این کلمه استفاده کرده است. این واژه چهار بار در نهج البلاغه آمده است.



زَعْج به معنای طرد کردن، مضطرب کردن و قلع کردن همچنین است ازعاج.


امام (علیه‌السّلام) در نامه ۶۲، راجع به غصب خلافت خویش به اهل مصر می‌نویسد: «فَوَاللهِ مَا كَانَ يُلْقَى فِي رُوعِي، وَلاَ يَخْطُرُ بِبَالِي، أَنَّ الْعَرَبَ تُزْعِجُ هذَا الاَْمْرَ مِنْ بَعْدِهِ (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم) عَنْ أَهْلِ بَيْتِهِ» «به خدا قسم نه به قلب من القا می‌شد و نه به خاطرم می‌رسید که عرب امر خلافت را بعد از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) از اهل بیت (علیهم‌السّلام) او قلع کند.» (شرح‌های نامه: )
و در مقام موعظه فرماید: «فَقَدْ رَأَيْتَ مَنْ كَانَ قَبْلَكَ... كَيْفَ نَزَلَ بِهِ الْمَوْتُ فَأَزْعَجَهُ عَنْ وَطَنِهِ» «دیدی کسی را که قبل از تو بود چطور مرگ بر او نازل شد و از وطنش طردش کرد.» (شرح‌های خطبه: )


و آن چهار بار در «نهج» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۹۵.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۵۳۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۰۴.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۵۳۷.    
۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۴۰، نامه۶۲.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۳۰، نامه۶۲.    
۷. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۵۱، نامه۶۲.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۰۵، نامه۶۲.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۶.    
۱۰. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۸-۳۳۹.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۱، ص۲۳۳-۲۳۴.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۳۶۱.    
۱۳. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۱۵۲.    
۱۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۹۴-۲۹۵، خطبه۱۳۲.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۱، خطبه۱۲۸.    
۱۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۹۰، خطبه۱۳۲.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۸۵، خطبه۱۳۲.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۷۶.    
۱۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۷۷-۲۷۸.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۵، ص۴۳۹.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۳۰۰-۳۰۱.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۴۰، نامه۶۲.    
۲۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۹۵، خطبه۱۳۲.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زعج»، ج۱، ص۴۹۵.    






جعبه ابزار