درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد: ۱. «زبور» تمام کتاب‌های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است. ۲. «زبور» کتاب‌های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است. ۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است. ۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است. بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.
شاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت‌ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است.
