ریع (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ريع: (أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ ريعٍ) «ريع» در اصل به معناى مكان مرتفع است.
(أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ) (آيا شما بر هر مكان مرتفعى نشانهاى از روى هوا و هوس مىسازيد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: كلمه ريع به معناى نقطه بلندى است از زمين، و كلمه
آیت به معناى علامت و نشانه است و كلمه
عبث به معناى آن كارى است كه هيچ نتيجه و غايتى بر آن مترتب نمىشود. گويا
قوم هود (علیهالسلام) در بالاى كوهها و نقاط بلند، ساختمانهايى مىساختند، آن هم به بلندى كوه، تا براى گردش و تفريح بدانجا روند، بدون اينكه غرض ديگرى در كار داشته باشند، بلكه صرفا به منظور فخر نمودن به ديگران و پيروى هوى و هوس، كه در اين آيه ايشان را بر اين كارشان توبيخ مىكند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رِیع»، ص۲۶۳.