• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ریع (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ريع: (أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ ريعٍ)
«ريع» در اصل به معناى مكان مرتفع است.



(أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ) (آيا شما بر هر مكان مرتفعى نشانه‌اى از روى هوا و هوس مى‌سازيد؟!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ريع به معناى نقطه بلندى است از زمين، و كلمه آیت به معناى علامت و نشانه است و كلمه عبث به معناى آن كارى است كه هيچ نتيجه و غايتى بر آن مترتب نمى‌شود. گويا قوم هود (علیه‌السلام) در بالاى كوه‌ها و نقاط بلند، ساختمان‌هايى مى‌ساختند، آن هم به بلندى كوه، تا براى گردش و تفريح بدانجا روند، بدون اينكه غرض ديگرى در كار داشته باشند، بلكه صرفا به منظور فخر نمودن به ديگران و پيروى هوى و هوس، كه در اين آيه ايشان را بر اين كارشان توبيخ مى‌كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۲۸.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۴۱.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۷۲.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۱۹.    
۵. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۲۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۲۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۰۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۴۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رِیع»، ص۲۶۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شعراء | لغات قرآن




جعبه ابزار