رِداء (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِداء (به کسر راء و دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای عبا است.
از این لفظ فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
رِداء به معنای عبا است.
الرِدَاء: ما یُلبس فوق الثیاب کالجبَّة و العباءَة.»
امام علی (صلواتاللهعلیه) درباره
بیعت خویش فرموده:
«وَ بَسَطْتُمْ یَدی فَکَفَفْتُها... ثُمَّ تَداکَکْتُمْ عَلَیَّ... حَتَّی انْقَطَعَتِ النَّعْلُ وَ سَقَطَ الرِّداءُ وَ وُطیءَ الضَّعیفُ» «دستم را برای بیعت باز کردید و من نگاه داشتم، سپس هجوم آوردید تا جایی که نعل پاره شد، عبا از دوش افتاد و ناتوانها زیر پا ماندند».
(شرحهای خطبه:
)
آن حضرت درباره شیطان فرموده:
«وَ نازَعَ اللهَ رِداءَ الْجَبْریَّةِ وَ ادَّرَعَ لِباسَ التَّعَزُّزِ وَ خَلَعَ قِناعَ التَّذَلُّلِ» «
منازعه کرد با
خدا در رداء جبروتی و پوشید لباس ادعای
عزّت را و انداخت لباس
تذلّل در پیشگاه
حق را».
(شرحهای خطبه:
)
از این لفظ فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رِداء»، ج۱، ص۴۴۵.