رِئاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِئاء (
به کسر راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تظاهر و نشان دادن
به غیر است؛ و آن اين است كه كار خوبى انجام دهد و قصدش تظاهر و نشان دادن
به خلق باشد نه
تقرّب به خدا.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام
موعظه از این ماده استفاده نموده است.
این ماده پنج مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رِئاء به معنای تظاهر و نشان دادن
به غير است.
و آن اين است كه كار خوبى انجام دهد و قصدش تظاهر و نشان دادن
به خلق باشد نه
تقرّب به خدا و آن
به صراحت
قرآن، مبطل عمل است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه»
به کار رفته است،
به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام موعظه فرموده:
««وَ اعْمَلُوا فی غَيْرِ رياء وَ لا سُمْعَة; فَإِنَّهُ مَنْ يَعْمَلْ لِغَيْرِ اللهِ يَكِلْهُ اللهُ إِلَى مَنْ عَمِلَ»» «عمل كنيد بى آنكه قصدتان ديدن يا شنيدن ديگران باشد، چون هر كه براى غير
خدا عمل كند،
خدا او را
به آن واگذار مى‌كند.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) نيز فرموده:
««وَ اعْلَمُوا أَنَّ يَسيرَ الرّيإِ شِرْكٌ»» «آگاه باشيد! رياكارى و تظاهر هر چند هم كم باشد
شرک است.»
این ماده پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رئاء»، ص۴۲۵.
