رُکام (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رُكام: (ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَاماً) «رُكام» (بر وزن
غلام) به معناى اشيايى است كه روى هم متراكم شده‌اند.
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ) (آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى مى‌راند، سپس ميان آنها پيوند مى‌دهد، و بعد آن را متراكم مى‌سازد؟! در اين حال، مى‌بينى كه دانه‌هاى باران از لابه لاى آن خارج مى‌شود؛ و از
آسمان - از كوه‌هايى در آن
[ابرهايى به شكل كوه
] - دانه‌هاى
تگرگ نازل مى‌كند، و هر كس را بخواهد بوسيله آن زيان مى‌رساند، و از هر كس بخواهد اين زيان را برطرف مى‌كند؛ نزديک است درخشندگى برق آن ابرها، بينايى چشمها را ببرد!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ركام به معناى متراكم و انباشته بر روى هم است. ... خطاب در اين آيه به
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، البته به عنوان يك شنونده. پس در حقيقت خطاب به هر شنونده‌اى است و معنايش اين است كه آيا تو و هر بيننده ديگر نمى‌بينيد كه خدا با بادها ابرهاى متفرق و از هم جدا را مى‌راند، و آنها را با هم جمع مى‌كند، و سپس روى هم انباشته مى‌سازد، پس مى‌بينى كه باران از خلال و شكاف آنها بيرون مى‌آيد و به
زمین مى‌ريزد؟
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رُکَام»، ص۲۵۵.
