• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَفَث (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: رَفَث (قاموس قرآن (جلد ۳))
مقالات مرتبط: رَفَثَ (لغات‌قرآن)، رفث.


رَفَث (به فتح راء و فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای قول قبیح است.
به طور كنايه بر جماع اطلاق می‌شود.


رَفَث
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۰۹.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۵۹.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۵.    
اصل آن (فرس) به معنى قول قبيح است.
به طور كنايه بر جماع اطلاق شده است.

به مواردی از رَفَث که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الرَّفَثُ‌ (آیه ۱۸۷ سوره بقره)

(أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ‌ الرَّفَثُ‌ إِلى‌ نِسائِكُمْ)
[۴] بقره/سوره۲، آیه۱۸۷.    

(آميزش جنسى با همسرانتان، در شبِ روزهايى كه روزه مى‌گيريد، حلال است.)
[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۹.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۴.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۴.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۲۰.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۲۲.    

جوهری آن را جماع و سخن گفتن با زن درباره جماع و همچنين قول ناپسند گفته است.
[۱۰] جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۱، ص۲۸۳.    

مراد از آن در آيه جماع است كه در شب رمضان مباح می‌باشد. طبرسی فرمود مراد از رفث در آيه جماع است بالاجماع و گفته‌اند اصل آن به معنى قول قبيح است و به طور كنايه بر جماع اطلاق شده است.
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۰۲.    

راغب می‌گويد تعدّى آن با «الى» به جهة تضمين معنى افضاء است يعنى در شب صيام حلال شده كه به سوى زنان ميل كنيد.
[۱۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۶۰.    

۲.۲ - رَفَثَ‌ (آیه ۱۹۷ سوره بقره)

(فَلا رَفَثَ‌ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ)
[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۱۹۷.    

(در حجّ، آميزش جنسى، و گناه و جدال، روا نيست.)
[۱۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۱.    
[۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۱۶.    
[۱۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۷۹.    
[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۵۱.    
[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۴۴.    

مراد آن است كه در حال احرام جماع حرام است.
۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۰۹.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۵۹.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۵.    
۴. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۸۷.    
۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۹.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۴.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۴.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۲۰.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۲۲.    
۱۰. ↑ جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۱، ص۲۸۳.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۰۲.    
۱۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۶۰.    
۱۳. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۹۷.    
۱۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۱.    
۱۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۱۶.    
۱۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۷۹.    
۱۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۵۱.    
۱۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۴۴.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رفث»، ج۳، ص۱۰۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره بقره
جعبه ابزار