رَغَد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَغَد: (وَ كُلا مِنْها رَغَداً) «رَغَد» (بر وزن صمد) به معناى فراوان، گسترده و گوارا است.
(وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِينَ) (و گفتيم: «اى
آدم! تو با همسرت در
بهشت سكونت كن؛ و از نعمتهاى آن، از هرجا مى‌خواهيد، در كمال فراوانى بخوريد؛ ولى نزديک اين درخت نشويد؛ كه از
ستمکاران خواهيد شد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه (رغد) بمعناى گوارايى و خوشى زندگى است، وقتى ميی‌گويند (أرغد القوم مواشيهم)، معنايش اين است كه اين مردم حيوانات خود را رها كردند، تا هر جور خود می‌خواهند بچرند، و وقتى ميگويند: (قوم رغد) و يا (نساء رغد)، معنايش (قومى و يا زنانى مرفه و داراى عيشى گوارا) می‌باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رَغَد»، ص۲۵۳.
