رَعْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَعْد ( به فتح راء و سکون عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنی صداى
ابر است كه در اثر تخليه الكتريكى توليد مى‌شود و توام با
برق است.
إِرْعاد ( به همزه مکسور و سکون راء) به معنی تهدید است.
از اين كلمه شش مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
رَعْد یعنی صداى ابر، كه در اثر تخليه الكتريكى توليد مى‌شود و توام با برق است.
یکی از موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره دشمنان خويش كه شايد اهل
جمل باشند فرموده است:
«و قَدْ أَرْعَدوا وَ أبْرَقوا، وَ مَعَ هذَيْنِ الاَْمْرَيْنِ الفَشَلُ، وَ لَسْنَا نُرْعِدُ حَتَّى نُوقِعَ، وَ لا نُسِيلُ حَتَّى نُمْطِرَ.» «رعد و برق راه انداختند، با وجود آن دو، كارشان بر ناتوانى بود امّا ما اوّل به
دشمن شكست را وارد مى‌كنيم آن‌گاه براى ديگرى رعد آسا فرياد مى‌كشيم كه بر حذر باشد و اوّل باران مى‌بارانيم آن‌گاه سيل راه مى‌اندازيم، ولى كار آن‌ها سيل جارى كردن بدون باران است.»
از این ماده شش مورد در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رعد»، ج۱، ص۴۵۳.
