رَصَد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَصَد: (وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً) «رَصَد» در اصل، معناى «مصدرى» دارد و به معناى آمادگى براى مراقبت از چيزى است،
و بر اسم «فاعل» و «مفعول» نيز اطلاق شده است، و در مفرد و جمع هر دو به كار مى‌رود، يعنى به يک فرد مراقب و نگهبان يا جمعيت مراقبين و نگهبانان هر دو اطلاق مى‌شود.
(إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا) (بگو: من مالک زيان و هدايتى براى شما نيستم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه رصد به معناى مراقب و نگهبان است، اين كلمه و كلمه راصد هم بر واحد اطلاق مى‌شود، و هم بر جماعت، و كلمه رصد در اصل مصدر است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رَصَد»، ص۲۵۲.
