رَدِغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَدِغ (به فتح راء و کسر دال) از
واژگان نهج البلاغه و
ردغه به معنای آب گل آلود و گل است.
رَدِغ محلّی است که زیاد گل آلود باشد.
آن فقط یک بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
رَدِغ و
ردغه به معنای آب گل آلود و گل است.
رَدِغ محلّی است که زیاد گل آلود باشد.
به موردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در کلام عجیبی در وصف دنیا فرموده:
«فَاِنَّ الدُّنْیا رَنِقٌ مَشْرَبُها رَدِغٌ مَشْرَعُها یونِقُ مَنْظَرُها وَ یوبِقُ مَخْبَرُها غُرورٌ حائِلٌ وَ ضَوْءٌ آفِلٌ وَ ظِلٌّ زائِلٌ وَ سِنادٌ مائِلٌ» یعنی «
دنیا تیره است، محّل عیش آن گل آلود و گلی است؛ محلّ شرب آن نگاهش تعجب می‌آورد. چشم بستن او
هلاک می‌کند. غروری است ناپایدار، سایه‌ای است زایل و ستونی است کج.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَدِغ»، ج۱، ص۴۴۳.
