رَباب (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَباب (به فتح راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ابر سفید است. این ماده دو مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رَباب (به فتح راء) ابر سفيد است. «الرَّبَابُ: السّحاب الابيض»
امام (صلواتاللهعلیه) در دعاى
باران فرموده:
««وَأَنْزِلْ عَلَيْنَا سَمَاءً مُخْضِلَةً ... وَلاَ قَزَع رَبَابُهَا، وَلاَ شَفَّان ذِهَابُهَا»»ز
يعنى: «خدايا بر ما
بارانی فرست خيس كننده، بارانى كه ابرهايش پراكنده و تكه تكه نيست، و باراني كه توام با باد سرد نيست»
«شفّان» به معنای باد سرد و «ذهاب» بارانهاى آرام است. (شرحهای خطبه:
)
و در جمله
««كَنَهْوَرِ رَبَابِهِ»» «ابرهاى سفيد كوه پيكر»
كه در «كنهور» خواهد آمد معنايش «قطعه بزرگى از ابر سفيد» است. (شرحهای خطبه:
)
این ماده دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•