رومانوس اول
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رومانوس اول (متوفای ۳۳۳ق)، امپراتور ارمنی‌تبار روم شرقی در
قرن چهارم هجری قمری بود.
رومانوس اول (لیکابینوس) امپراتور روم شرقی و ارمنی‌تبار بود. وی فرمانده ناوگان بود و در سال ۹۱۹م قصر امپراتوری را اشغال کرد و زوی، مادر امپراتور خردسال،
کنستانتین هفتم (که وصّی فرزندش بود) را از کاخ طرد کرد و دختر خود هلن را به همسری کنستانتین درآورد و خود را قیصر (سزار) نامید و با کنستانتین هفتم، در حکومت مشارکت کرد و سپس به تنهایی حکومت را در دست گرفت. حدود دارایی زمین‌داران بزرگ را مشخص کرد و در آسیای صغیر به عرب‌ها حمله کرد.
با بلغارها
مصالحه کرد و بر روس‌ها (که
قسطنطنیه را محاصره کرده بودند) غلبه یافت.
فرزندانش، علیه او کودتا کرده، او را خلع و به جزیره «بروتی»
تبعید کردند. وی بقیه عمرش را در آن‌جا گذراند. کنستانتین به تنهایی حکومت را در دست گرفت و با همکاری سردار بزرگ،
بارداس فوکاس حکمرانی کرد. رومانوس به‌عنوان یک فرد سیاستمدار نابغه شهرت یافت و در پرکاری و مدیریتِ خوب ممتاز بود.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۳۴-۲۳۵.
