روزه داوود
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
روزه داوود عليه السّلام روزه گرفتن يک روز درميان است. از آن به مناسبت در باب
صوم سخن گفته‌اند.
روزه
حضرت داوود عليه السّلام يک روز درميان بوده است؛ بدين گونه که يک
روز روزه می‌گرفت و روز ديگر
افطار می‌کرد.
از روزه‌های
مستحب، روزه داوود است
و اگر کسی
نذر کند يک
ماه روزه داوود بگيرد، بايد يک روز درميان
روزه بگيرد و چنانچه از روی
عمد پی درپی روزه بگيرد يا
افطار کند، بايد روزه يک
ماه را از سر بگيرد، مگر آنکه پياپی بودن
افطار از روی
اضطرار باشد که در اين صورت نيازی به از سر گرفتن نيست؛ بلکه روزه گرفته شده ادامه می‌يابد.
برخی، در صورت مخالفت با
نذر و پی در پی گرفتن روزه،
کفاره را
واجب دانسته‌اند.
بعضی گفته‌اند:
روزه عبادت است و در نتيجه
نذر به ترک آن (
افطار)- از اين جهت که
عبادت نيست- تعلّق نمی‌گيرد. از اين رو، با پياپی روزه گرفتن،
کفاره لازم نمی‌آيد. ليکن اگر
نذر روزه داوود در زمان معين مثل
ماه شعبان باشد و
نذر کننده همه
ماه را روزه بگيرد، کفايت می‌کند و کفّاره‌ای بر عهده‌اش نمی‌آيد و اگر نيمی از آن را پی درپی بگيرد و نيم ديگر را
افطار کند، کفّاره و قضای روزه‌های نگرفته بر او
واجب می‌شود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۱۸۳-۱۸۴.
