رهط (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رهط: (تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ) با توجّه به اين كه
«رهط» در لغت به معناى جمعيتى كمتر از ده يا كمتر از چهل نفر است،
روشن مى‌شود: اين گروه‌هاى كوچک كه هر كدام براى خود خطى داشتند، در يك امر مشترک بودند و آن،
فساد در
زمین و به هم ريختن نظام اجتماعى و مبادى اعتقادى و اخلاقى بود.
(وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ) (و در آن شهر، نُه گروهک بودند كه در زمين به فساد مى‌پرداختند و اصلاح نمى‌كردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب مى‌گويد كلمه رهط به معناى خويشاوندان كمتر از ده نفر است و بعضى گفته‌اند تا چهل نفر را هم شامل مى‌شود.
بعضى ديگر گفته‌اند: فرق ميان رهط و كلمه نفر اين است كه كلمه رهط از سه و يا هفت تا ده را شامل مى‌شود و كلمه نفر از سه تا نه را.
و اما اينكه مراد از رهط چيست؟ بعضى گفته‌اند: يعنى اشخاص و لذا تمييز براى عدد نه واقع شده، چون معناى جمع را مى‌داده،
پس معلوم مى‌شود آنهايى كه بر سر سوگند اختلاف داشته‌اند نه نفر مرد بوده‌اند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رهط»، ص۲۶۰.
