رنگ سبز (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از رنگ‌هایی که در
آیات قرآن به آن اشاره شده، «رنگ سبز» است.
لباس‌هاى
بهشتیان، به رنگ سبز:
۱. «أُولئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ ... وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً ...؛
آنها كسانى هستند كه براى آنان باغهاى جاويدان
بهشتى است؛ ... و لباسهايى فاخر به رنگ سبز در بر مى‌كنند....»
۲. «عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ ...؛
بر اندام آنها (
بهشتيان) لباسهايى است از حرير نازک سبز رنگاست....»
روياندن
گیاهان به رنگ سبز، با بارش
باران، از ناحيه خداوند:
۱. «وَ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً ... فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِراً ...؛
اوست آن كس كه از
آسمان، آبى نازل كرد؛ ... و از آن، ساقه‌ها و شاخه‌هاى سبز، خارج ساختيم....»
۲. «أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً ...؛
آيا نديدى خداوند از آسمان، آبى فرستاد، كه زمين بر اثر آن سرسبز و خرّم مى‌گردد؟!....»
رنگ سبز، از رنگ‌هاى زينت‌بخش امكانات تجمّلى
بهشت:
۱. «وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ • مُدْهامَّتانِ؛
و پايين تر از آنها، دو باغ
بهشتى ديگر است. هر دو خرّم و سرسبزند.»
۲. «مُتَّكِئِينَ عَلى رَفْرَفٍ خُضْرٍ ...؛
اين در حالى است كه
بهشتيان بر تختهايى سبز رنگ تكيه زده‌اند....»
۳. «عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ ...؛
بر اندام آنها (
بهشتيان)
لباسهايى است از حرير نازك سبز رنگاست....»
رنگ سبزِ مايل به
سیاه، در نهايت زيبايى:
«مُدْهامَّتانِ؛
هر دو خرّم و سرسبزند.»
هرگاه رنگ سبز به نهايت سبزى برسد، مايل به سياه مى‌شود و در اين حال در نهايت زيبايى است.
استفاده انسانهاى عصر
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از درخت سبز، براى افروختن
آتش:
«الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ ناراً فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ؛
همان كسى كه براى شما از درخت سبز، آتش آفريد و شما بوسيله آن، آتش مى‌افروزيد.»
مشاهده خوشه سبز، در
رؤیای شگفت‌انگيز پادشاه
مصر:
«وَ قالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرى ... سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ ...؛
و در اين هنگام پادشاه گفت: من درخواب ديدم ... و هفت خوشه سبز....»
خوشه سبز، بيانگر
رفاه و
برکت، در رؤياى
عزیز مصر:
«وَ قالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرى ... وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ ... • يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنا فِي ... سَبْعِ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ ... • قالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَباً ...؛
و در اين هنگام پادشاه گفت: من درخواب ديدم ... و هفت خوشه سبز ... او به زندان آمد، و گفت: يوسف، اى مرد بسيار راستگو! درباره اين خواب اظهار نظر كن ... و هفت خوشه سبز و تر ... گفت: هفت سال پى در پى
زراعت مى‌كنيد....»
رنگ سبز، مؤثّر در زيبايى و نشاط آورى:
۱. «... يُحَلَّوْنَ فِيها ... وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ ...؛
... در آن جا آراسته مى‌شوند؛ ... و لباسهايى فاخر به رنگ سبز، از حرير نازك و ضخيم، در بر مى‌كنند....»
۲. «وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً ... • عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ ...؛
و هنگامى كه آن جا را ببينى
نعمت را مى‌بينى! ... بر اندام آنها (
بهشتيان) لباسهايى است از حرير نازک سبز رنگ آراسته شده‌اند....»
پشتی‌هاى
بهشت، به رنگ سبز:
«مُتَّكِئِينَ عَلى رَفْرَفٍ خُضْرٍ ...؛
اين در حالى است كه
بهشتيان بر تختهايى سبز رنگ تكيه زده‌اند....»
باغ‌های بهشتى، به رنگ سبزِ مايل به سياه:
«وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ • مُدْهامَّتانِ؛
و پايين تر از آنها، دو باغ
بهشتى ديگر است. هر دو خرّم و سرسبزند.»
«دهمة» به معناى سياهى شب است و گاهى از سبزپررنگ با لفظ «دُهْمه» تعبير مى‌شود.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۵، ص۱۴۱، برگرفته از مقاله «رنگ سبز».
