رمد نوعى بیماری چشمى است؛ از این رو، در فقه به آن به عنوان مصداقى از بیماریها نگریسته شده و متعلق احکام متناسب با بیمارى قرار گرفته است که به نمونه‌هایى از آن در ابواب یاد شده اشاره مى‌کنیم.
با ضرر داشتن آب براى مکلّف، وظیفه او از وضو و غسل به تیمّم منتقل مى‌شود؛ از این رو، شخص مبتلا به رمد، در صورتى که شستنصورت به چشمش زیان مى‌رساند، وظیفه‌اش تیممّ است. لیکن چنانچه آب تنها براى چشم زیان داشته باشد و شستن باقى صورت، ضررى به چشم نرساند، در انتقال به تیمّم اختلاف است. بنابر قول بسیارى از فقها، وظیفه مکلّف در این صورت به تیمّم انتقال مى‌یابد؛
بنابر قول گروهى از فقها، انسان در بیماری منجر به مرگ نمى‌تواند در افزون بر یک سوم از اموال خود تصرّفتبرعی کند، مانند آنکه آن را به کسى ببخشد. لیکن بیمارى‌اى که چنین وضعیتى ندارد، مانند چشم درد، از این حکممستثنا و در آن، تصرف در افزون بر یک سوم نافذ است.
