رَعَف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَعَف ( به فتح راء و عین) و
رُعاف (به ضم راء و فتح عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خارج شدن
خون از
بینی است.
از اين
لفظ فقط يک مورد در
نهج البلاغه به معنى
بذل كردن آمده است.
رَعَف و
رُعاف به معنای خارج شدن خون از بينى است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
پس از
فتح بصره، مردى به
امام (صلوات‌الله‌علیه) گفت: ای كاش برادرم اينجا بود و مى‌ديد كه
خدا شما را پيروز كرد.
امام (علیه‌السلام) فرمود: آيا ميل برادرت با ما است گفت: آرى. امام فرمود:
«فَقَدْ شَهِدنا، وَ لَقَدْ شَهِدَنا في عَسْكَرِنا هذا أَقْوامٌ في أَصْلابِ الرِّجالِ، وَ أَرْحامِ النِّساءِ، سَيَرْعُفُ بِهِمُ الزَّمانُ، و يَقْوى بِهِمُ الاِْيمانُ.» یعنی: «پس در اينجا حاضر است و حقا كه حاضر است در اين
عسکر ما اقوامى كه اكنون در اصلاب مردان و ارحام زنان هستند،
زمان در آينده آن‌ها را به
وجود مى‌آورد و
ایمان با آن‌ها تقويت مى‌شود.»
ابن ابی‌الحدید گويد: يعنى زمان آن‌ها را به وجود مى‌آورد و خارج مى‌كند، چنان‌كه انسان خونى را كه از بينى خارج مى‌كند به وجود مى‌آورد.
شاعر مى‌گويد: «
وَ ما رَعفَ الزَّمان بِمِثل عمر وَ وَ لا تَلِدُ النّساءَ لَه ضَريباََ»
از اين لفظ فقط يک مورد در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رعف»، ج۱، ص۴۵۴.
