رسالة فی معنی المولی (کتاب)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
این کتاب (رسالة فی معنی المولی) اثر
شیخ مفید ،
محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (۳۳۶- ۴۱۳ هجری).
امامت حضرت علی علیه‌السّلام شیخ مفید در این کتاب، یکی از مباحثات خود را با
علمای اهل تسنن درباره حدیث شریف رسول اکرم که می‌فرماید: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» به نگارش درآورده است.
کتاب حاضر مانند دیگر تالیفات شیخ مفید از ارزش و اعتبار خاصی در میان علما و فقهای
شیعه برخوردار است و همواره مورد توجه و علاقه
دانشمندان اسلامی قرار داشته است.
یکی از ابتکارات شیخ مفید این است که
مناظرات و مباحثات خود را با علمای
مذاهب مختلف اسلامی به رشته تحریر درآورده تا هم مورد استفاده آیندگان قرار گیرد و هم از دستبرد حوادث و
تحریف مخالفان در امان بماند.
شیخ مفید در این کتاب، یکی از مناظره‌های مهم خود را با عالمی از متکلمان
معتزله و از جماعت «
بهشمیه»، که منسوب به
ابو هاشم جبایی می‌باشند، آورده است.
آن عالم
معتزلی ادعا می‌کرده که کلمه «
مولی» در حدیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به معنای
امامت و
رهبری نیست.
شیخ مفید در این مباحثه در صدد اثبات امامت حضرت علی علیه‌السّلام از این حدیث شریف است.
این حدیث،
متواتر و مورد تایید اکثر دانشمندان اسلامی قرار گرفته است.
شیخ مفید در این کتاب با استدلال به معنای لغوی «مولی» می‌فرماید: اصل در معنای آن، امامت و رهبری است؛ و این
معنای حقیقی و موضوع له آن است و دیگر معانی،
مجازی می‌باشند و نیازمند
قرینه هستند.
وی با استناد به
اشعار شعرای بزرگ از زمان حضرت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم تا آن زمان، این نکته را به اثبات رسانده است.
شیخ مفید به فهم لغوی معاصر خود نیز استدلال می‌کند و می‌فرماید: این استدلال مستند به اتصال این فهم به زمان حضرت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌باشد.
نکته دیگری که شیخ به آن استدلال کرده سخن
اهل بیت رسول خدا علیهم‌السّلام است.
روایات فراوان و متواتر این نکته را تایید کرده‌اند که مراد از مولی امامت و رهبری است و علمای اهل تسنن نیز اهل بیت علیهم‌السّلام را به
صداقت و راستگویی قبول دارند.
۱- نسخه‌ای در
کتابخانه حضرت آیت‌الله نجفی مرعشی قم .
نرم افزار مجموعه آثار شیخ مفید، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور).
