رَتْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَتْق (به فتح راء و سکون تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بستن و منظّم کردن است.
پنج مورد از این ماده در «
نهج البلاغه» آمده است.
رَتْق به معنای بستن و منظّم کردن است. «
رَتَقَهُ رَتْقاً: سدَّهُ و اغلقهُ»
و گویند «
رجل راتق فاتق» یعنی مردی است که می‌بندد و می‌گشاید.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) آنگاه که
عثمان،
ابوذر را به
ربذه تبعید می‌کرد در تودیع ابوذر چنین فرمود:
«یا اَباذَرٍّ... وَ لَوْ اَنَّ السَّماواتِ وَ الاَْرَضینَ کانَتا عَلَی عَبْد رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَی اللهَ لَجَعَلَ اللهُ لَهُ مِنْهُما مَخْرَجاً... » «ای اباذر... اگر آسمان‌ها و زمین بر بنده‌ای بسته باشند و او تقوی کند،
خداوند برای او راه فرجی و خروجی قرار دهد.»
درباره
رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده:
«اَرْسَلَهُ بِالضّیاءِ وَ قَدَّمَهُ فی الاصْطِفاءِ فَرَتَقَ بِهِ الْمَفاتِقَ وَ ساوَرَ بِهِ الْمُغالِبَ» «او را با
قرآن نورانی فرستاد و در پیامبری بر دیگران
فضیلت داد و با او محل‌های گشاده (
فساد و اختلال) را مسدود کرد و او را بر هر که به فکر غلبه بر
حق بود غالب گردانید.»
رجوع شود به (سور) «ارتتاق» از
باب افتعال به معنی بسته شدن که دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
پنج مورد از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَتَق»، ج۱، ص۴۳۲.
