علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در اينكه آيه شريفه را با ذكر رأفت و رحمت خدا ختم كرد اشاره‌اى است به اينكه آن ايمانى كه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ايشان را به سويش مى‌خواند خير ايشان و صلاح ايشان است، چون تنها كسانى كه از آن ايمان بهره‌مند مى‌شوند خود ايشانند، نه خدا از آن سودى مى‌برد و نه رسولش، پس در اين خاتمه آن ترغيب و تشويق بر ایمان و انفاق كه در صدر بود تاكيد شده است.
