ذکر (اسماء و صفات قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از اسماء و صفات قرآن، «ذکر» است.
«
ذکر » گاهی به معنای «حفظ» و گاهی به معنای «یادآوری» است.
یادآوری ممکن است با دل صورت بگیرد (ذکر درونی و باطنی)، و ممکن است با
زبان باشد (ذکر لفظی).
اطلاق ذکر، تذکره و… بر قرآن یا به این دلیل است که
قرآن مردم را به یاد
خدا می‌اندازد یا به خاطر یادآوری داستان پیشینیان یا به دلیل بیان تمام حقایق و مبانی
دین و
احکام شریعت اسلام و امور خیر و صلاح بندگان است.
«الذکر، ذکر، ذکری و تذکره» از اسامی و صفات قرآن به شمار می‌آیند. موارد کاربرد آن‌ها به ترتیب به قرار ذیل است:
۱. الذکر:
۲. ذکر:
۳. ذکری:
۴. تذکره:
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ذکر».
