ذِرْوَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذِرْوَة (به کسر ذال و سکون راء و فتح واو) و
ذُرْوَة (به ضم ذال و سکون راء و فتح واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مكان مرتفع، بلندى و بالاى
شی‌ء است.
ذِرْوَة و
ذُرْوَة به معنای مكان مرتفع، بلندى و بالاى شى‌ء است.
به یکی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
جهاد فرموده:
«إِنَّ أَفْضَلَ ما تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلونَ إِلَى اللهِ سُبْحانَهُ: الاِْيمانُ بِهِ وَ بِرَسولِهِ، وَ الْجِهادُ في سَبيلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الاِْسْلامِ.» «برترين وسيله‌اى كه متوسّلان مى‌توانند با آن به سوى خداوند
تقرّب جويند:
ایمان به او و
پیامبر او است و همچنين
جهاد در راه او. چه اين كه جهاد قلّه مرتفع
اسلام است.»
يعنى جهاد قلّه اسلام است.
مواردی از این کلمه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذروه»، ج۱، ص۴۱۴.
