• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذَکَر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: ذکر (ابهام‌زدایی).


ذَکَر (به فتح ذال و کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای جنس نر و مذکر است.
جمع آن ذُکور (به ضم ذال) و ذُكْران (به ضم ذال و سکون کاف) است.
مشتقات ذَکَر که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
الذَّكَرُ (به فتح ذال و کاف) به معنای پسر؛
ذَكَرٍ (به فتح ذال و کاف) به معنای مرد؛
آلذَّكَرَيْنِ‌ (به فتح ذال و کاف) به معنای جنس نر و ماده؛
الذُّكُورَ (به ضم ذال) به معنای پسران؛
ذُكْراناً (به ضم ذال و سکون کاف) به معنای پسران است.


ذَكَر (بر وزن فرس) به معنای نر و مقابل ماده‌ است.


به مواردی از ذَکَر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الذَّكَرُ (آیه ۳۶ سوره آل عمران)

(وَ لَيْسَ‌ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى‌)
يعنى «پسر مثل دختر نيست.»
(راجع به نذر زن عمران)


۲.۲ - ذَكَرٍ (آیه ۱۳ سوره حجرات)

(يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ‌ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‌ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ)
(اى مردم! ما شما را از يک مرد و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرارداديم تا يكديگر را بشناسيد؛ اين‌ها ملاک برترى نيست، گرامى‌ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست؛ به يقين خداوند دانا و آگاه است. )


۲.۳ - الذَّكَرَ (آیه ۴-۳ سوره لیل)

(وَ ما خَلَقَ‌ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى‌ • إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى)
(و سوگند به آن كس كه جنس مذكّر و مونث را آفريد، كه سعى و تلاش شما گوناگون است.)
موضوع نر و مادگى كه در «زوج» خواهد آمد از اسرار عجيب اين جهان است.


۲.۴ - آلذَّكَرَيْنِ‌ (آیه ۱۴۳ سوره انعام)

(ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ قُلْ‌ آلذَّكَرَيْنِ‌ حَرَّمَ أَمِ الْأُنْثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحامُ الْأُنْثَيَيْنِ)
يعنى: «هشت جفت بر شما حلال كرده از گوسفند دو جفت نر و ماده و از بز دو جفت نر و ماده بگو آيا دو لنگه نر را حرام كرده يا دو لنگه ماده را يا آن‌چه را رحم‌هاى دو ماده شامل است.»
در «آلذَّكَرَيْنِ» همزه استفهام است كه با «الذكرين» با هم خوانده می‌شود و مراد از «الذّكرين» جنس نر از گوسفند و بز است و مراد از «الانثيين» ماده آن دو است. مراد از هشت جفت هشت لنگه است كه چهار جفت می‌شود چهار لنگه در اين آيه ذكر شده و چهار لنگه ديگر در آيه بعد كه عبارتند نر و ماده از شتر و گاو.


۲.۵ - الذُّكُورَ (آیه ۵۰-۴۹ سوره شوری)

(يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ‌ يَشاءُ الذُّكُورَ• أَوْ يُزَوِّجُهُمْ‌ ذُكْراناً وَ إِناثاً وَ يَجْعَلُ مَنْ يَشاءُ عَقِيماً)
يعنى: «به آن‌كه بخواهد دختران و به آن‌كه بخواهد پسران می‌دهد يا ميان پسران و دختران را جمع می‌كند و از هر دو می‌دهد و آن‌كه را بخواهد نازا می‌كند نه می‌زايد و نه براى او فرزندى زایيده می‌شود.»
در المیزان آمده: تزويج به معنى جمع است علی هذا معناى‌ «يُزَوِّجُهُمْ» جمع می‌كند است.


۲.۶ - الذُّكْرانَ‌ (آیه ۱۶۵ سوره شعراء)

قول حضرت لوط كه به قوم خويش فرمود:
(أَ تَأْتُونَ‌ الذُّكْرانَ‌ مِنَ الْعالَمِينَ)
پسران و مردان را شامل است يعنى «آيا به جنس مرد تمايل می‌كنيد و زنان را كنار می‌گذاريد؟»
ذُكور و ذُكْران جمع ذَكَر است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۹.    
۳. آل عمران/سوره۳، آیه۳۶.    
۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۲۶۹.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۷۱.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۴۷.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۳۷.    
۸. حجرات/سوره۴۹، آیه۱۳.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۴۸۷.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۲۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۲۳.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۶.    
۱۴. لیل/سوره۹۲، آیات۳-۴.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۸.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۰۲.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۲۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۹.    
۲۰. انعام/سوره۶، آیه۱۴۳.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۰۲.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۶۴.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۳۰۴.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۸۱.    
۲۵. شوری/سوره۴۲، آیات۴۹-۵۰.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۰۱.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۶۸.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۶۶.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۴.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۶۹.    
۳۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۶۵.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۳۵.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۰۹.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۵۱.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذَکَر»، ج۳، ص۲۰.    






جعبه ابزار